خسرو شکیبایی می گفت: بعضی وقت ها { روزگار} ؛ یکی طوری می سوزونتت که هزار نفر نمیتونن خاموشت کنن، بعضی وقت ها یکی طوری خاموشت میکنه که هزار نفر نمیتونن روشنت کنن. زمانه ایست که خیلی خیلی ، چیزها آنطوری که بود یا باید باشد نیست.
پ . ن : چقدر دلم تنگه ...
نه برای کسی
یا چیزی
نمیدونم ...
خسرو رو دوسداشتم
آخی!
خدا رحمتش کنه
سلام ممنون به من سر زدی
سلام
خواهش میکنم